Η αρπαγή του νερού στην Ελλάδα

άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου

(αναδημοσίευση από το babylonia.gr)

Ο όρος του τίτλου (στα αγγλικά water grabbing) χρησιμοποιείται διεθνώς για να ορίσει την κατάσταση, στην οποία ισχυροί παράγοντες, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, αποκτούν τον έλεγχο ή ανακατανέμουν τη χρήση υδάτινων πόρων για τους δικούς τους σκοπούς σε βάρος των τοπικών κοινοτήτων και των οικοσυστημάτων, στα οποία έχει βασιστεί η ζωή τους. Πρόκειται για έναν πλανητικό πόλεμο με αποκορυφώματα την εκδίωξη πληθυσμών λόγω της κατασκευής μεγάλων φραγμάτων, την ιδιωτικοποίηση των αποθεμάτων του νερού και των δικτύων ύδρευσης, την υποβάθμιση και μόλυνση του νερού εξαιτίας βιομηχανικών, μεταλλευτικών και βιομηχανικής κλίμακας αγροτικών δραστηριοτήτων και τον έλεγχο των πηγών και των διασυνοριακών υδάτων για στρατιωτικούς και οικονομικούς λόγους.

Δεν είναι τυχαίο που η παγκόσμια κλιματική αλλαγή βιώνεται κατά κύριο λόγο είτε ως πλημμύρα είτε ως ξηρασία, συνδέεται δηλαδή άμεσα με τη διαταραχή του θαυμαστού υδρολογικού κύκλου της φύσης. Στη χώρα μας λίγο-πολύ όλα αυτά τα μέτωπα είναι ανοιχτά. Θα περιοριστώ σε μια, εκ των πραγμάτων άνιση λόγω του περιορισμένου χώρου, αναφορά με έμφαση στα λιγότερο συζητημένα.

Το πλήρες κείμενο του άρθρου

Νέο πλήγμα στον Αχελώο από έργο της ΤΕΡΝΑ

Την ώρα που η κυβέρνηση προωθεί τα έργα στη Μεσοχώρα και στον άνω ρου του Αχελώου, μια άλλη τεράστια επέμβαση δρομολογείται στον Αχελώο, στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, κοντά στη λίμνη Καστρακίου. Πρόκειται για το διπλό αντλησοταμιευτικό έργο της ΤΕΡΝΑΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ, στις θέσεις «Άγιος Γεώργιος» και «Πύργος», με συνολική ισχύ 680 MW και εκτιμώμενη ετήσια παραγωγή ενέργειας 816 GWh (τα αντίστοιχα μεγέθη για το έργο στη Μεσοχώρα είναι 160 MW και 384 GWh). Σκοπός των έργων αυτού του είδους είναι η «αποθήκευση» της ενέργειας που παράγεται -κυρίως- από τις βιομηχανικού τύπου αιολικές εγκαταστάσεις, που έχουν «καταλάβει» αμέτρητες κορυφογραμμές μεγάλων και μικρότερων ορεινών όγκων.

Ως προς τις τεχνικές της κατασκευής τους, χρησιμοποιούνται δύο ταμιευτήρες - τεχνητές λίμνες, ο κάτω και ο πάνω. Στην προκειμένη περίπτωση του έργου της ΤΕΡΝΑ, χρησιμοποιείται -και για τα δύο έργα- σαν κάτω ταμιευτήρας η τεχνητή λίμνη Καστρακίου. Δημιουργούνται, όμως, δύο νέες τεχνητές λίμνες, στις θέσεις που προαναφέρθηκαν, με έκταση 318 στρέμματα η μία και 174,5 στρέμματα η άλλη. Για να δημιουργηθούν κατασκευάζονται δύο φράγματα στο ρέμα Καπνιτσόρρεμα (μέσου ύψους 40 μέτρων και μέγιστου ύψους 55,5 μέτρων) και στο ρέμα Σομπόρρεμα (μέσου ύψους 22 μέτρων και μέγιστου ύψους 52 μέτρων). Θα κατασκευαστούν, φυσικά, δύο υδροηλεκτρικές μονάδες, τσιμεντένιες σήραγγες προσαγωγής διαμέτρου 7,8 μέτρων και 5 μέτρων αντίστοιχα, διώρυγες φυγής, νέοι υποσταθμοί, πυλώνες και γραμμές μεταφοράς, δρόμοι πρόσβασης, αποθεσιοθάλαμοι, εργοταξιακοί χώροι κλπ..

Τα πλήρη χαρακτηριστικά του έργου περιγράφονται στην απόφαση περιβαλλοντικής αδειοδότησης που ακολουθεί και που υπογράφτηκε στις 11.1.2018.

Η εξέλιξη αυτή ξαναφέρνει στην επιφάνεια:

·       Την ειλημμένη απόφαση να μετατραπεί ο Αχελώος από ποτάμι σε άθροισμα λιμναίων συστημάτων και τροφοδότη -κατά προτεραιότητα- υδροηλεκτρικών έργων.

·       Την υποκρισία όσων υποστηρίζουν ή υπονοούν ότι από την κατασκευή του έργου της Μεσοχώρας εξαρτάται η βιωσιμότητα του ενεργειακού συστήματος της χώρας.

·       Τη ραγδαία είσοδο στον τομέα της ενέργειας και, ειδικότερα, των υδροηλεκτρικών έργων του ιδιωτικού κεφαλαίου, τόσο με την κατασκευή νέων έργων, όσο και με την εξαγορά υφιστάμενων ή υπό κατασκευή μονάδων της ΔΕΗ (π.χ. αυτής της Μεσοχώρας).

·       Την ανάγκη της ενιαίας στάσης και δράσης των συλλογικοτήτων βάσης, που -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έχουν εμπλακεί στα επιμέρους κινήματα αντίστασης στα σχέδια «αρπαγής» του νερού.

2018 01 11 Αντλησοταμιευτικό ΤΕΡΝΑ ΑΕΠΟ

Ακολουθεί το βίντεο με το οποίο η ίδια η ΤΕΡΝΑ παρουσιάζει -ωραιοποιημένα- το έργο.