Προς νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση του ΥΗΕ στη Μεσοχώρα με fast track διαδικασίες

Τελικά, ούτε «από αέρος» επισκέφθηκε τη Μεσοχώρα ο κ. Μητσοτάκης. Από την ασφαλή απόσταση των Τρικάλων και το οικείο «κοινό» της κυβερνητικής σύναξης στα Τρίκαλα, ωστόσο, έδωσε με πολύ μεγάλη σαφήνεια τις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Τι είπε και τι μας έδωσε να καταλάβουμε ο κ. πρωθυπουργός:

·       Ότι τις αποφάσεις των δικαστηρίων -του ΣτΕ, στην προκειμένη περίπτωση- τις σέβεται, όταν εξυπηρετούν την πολιτική του. Όταν δεν την εξυπηρετούν, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τις ανατρέψει.

·       Ότι θα συνεχίσει την πολιτική της «σαλαμοποίησης» των έργων στον άνω ρου του Αχελώου, που ακολούθησαν και οι προκάτοχοί του, αδειοδοτώντας ένα - ένα τα έργα, με πρώτο αυτό του φράγματος και του ΥΗΕ στη Μεσοχώρα.

·       Ότι είναι θέμα χρόνου μια νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση του φράγματος της Μεσοχώρας, με μια απλή «επικαιροποίηση» της μελέτης, που χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση της προηγούμενης απόφασης το 2017 (με υπογραφή Φάμελλου), την οποία ακύρωσε το ΣτΕ.

·       Ξανάβαλε στο τραπέζι το θέμα της εκτροπής του Αχελώου, την οποία τη συνδύασε με τις «πάρα πολλές δικαστικές εκκρεμότητες οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν».

·       Ομολόγησε ότι είναι παραμύθια όσα λένε οι υποστηρικτές του έργου στη Μεσοχώρα ότι είναι άσχετο με την εκτροπή, λέγοντας: «Η Μεσοχώρα, όμως, αποτελεί το πρώτο βήμα είναι αναγκαία όχι κατ’ ανάγκη την ικανή συνθήκη για να επανεξετάσουμε το έργο της μερικής μεταφοράς υδάτων από τη Δυτική Ελλάδα στη Θεσσαλία».

Τα παραπάνω δείχνουν ότι έχουμε, ήδη, μπει σε ένα νέο κύκλο, σε μια νέα επανάληψη του ίδιου έργου: οι κυβερνήσεις -για πολιτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους, κυρίως- επιμένουν στην υλοποίηση ενός φαραωνικού έργου, οι κάτοικοι αντιδρούν και αντιστέκονται, τα δικαστήρια δικαιώνουν τους κατοίκους με διαδοχικές αποφάσεις, τις οποίες οι «κρατούντες» γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και προσπαθούν να τις ανατρέψουν. Το μέλλον της Μεσοχώρας, της ευρύτερης περιοχής και ενός από τους μεγαλύτερους ποταμούς της χώρας αντιμετωπίζεται σαν τυχερό παίγνιο, που ελπίζουν κάποτε να κερδίσουν.

Υποτίθεται ότι νοιάζονται για το μέλλον και την ευημερία της Μεσοχώρας. Στην πραγματικότητα, την κρατούν σε στασιμότητα και σκληρή ομηρία, εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Μπορεί να υπολογίζουν στην κόπωση των Μεσοχωριτών και στην εξασθένιση του κινήματος αλληλεγγύης, που βρίσκεται στο πλευρό τους. Ούτε το ένα θα πετύχουν, όμως, ούτε το άλλο. Κι αν τόσα χρόνια αγώνων δεν τους έχουν πείσει, θα έχουν και πάλι την ευκαιρία να το εμπεδώσουν έμπρακτα.

31.1.2021